And All That I Know Is I Love You...

...Yes, I Love You

არიან ჯგუფები და შემსრულებლები, რომლებსაც ვუსმენთ; არიან ჯგუფები და შემსრულებლები, რომლებიც მოგვწონს; არიან ჯგუფები და შემსრულებლები, რომლებიც გვიყვარს და არიან ჯგუფები და შემსრულებლები, რომლებსაც იმდენად იმდენად ვეჩვევით, რომ მათ ნარკოტიკის ეფექტი აქვთ. რაც უფრო მეტს ვუსმენთ, მით უფრო მეტი გვინდა, მათ გარეშე ერთი დღე, საათი, წუთი და წამიც კი წარმოუდგენელია. ალბათ, ძნელი მისახვედრი არ უნდა იყოს, რომ ახლა ისევ და ისევ ანათემაზე ვაპირებ წერას. მართალია, ამ ჯგუფზე სალაპარაკო და საწერი თემა არასდროს გამომელევა და თუ დავიწყე, ერთი ცალკე ბლოგი მაინც უნდა მივუძღვნა, მაგრამ ჩემი სიზარმაცის ამბავი რომ ვიცი, პირველი ორი პოსტის მერე თავს დავანებებ, რაც გულს ძლიერ დამწყვეტს. დიდხანს ვფიქრობდი, კონკრეტულად რაზე შეიძლება დავწერო ისეთზე, რომ ძალიანაც არ გამიგრძელდეს და თან უცბად გაჩენილი წერის მოთხოვნილება დამიკმაყოფილოს. ბევრი ვიფიქრე თუ ცოტა, ერთ დასკვნამდე მივედი: საუკეთესო თემა ანათემას ახალი ალბომი იქნება, რომელიც 2010 წლის 31 მაისს ოფიციალურად გამოდის, მაგრამ კრებულში შესული 10 სიმღერიდან 6 უკვე ისედაც ვიცი...
ზოგი ამ ალბომს 7 წელი ელოდა, ზოგმა მხოლოდ ახლაღა გაიგო საერთოდ ამ ჯგუფის არსებობის შესახებ და არც ის იცის, აპირებენ თუ არა რამის გამოშვებას, მე კი დაახლოებით 4-5 წელია მოლოდინის რეჟიმში ვარ გადასული და აი, ისიც! სათაურიც როგორი შეურჩევიათ: We're Here Because We're Here. მართალია, ბევრს არ მოეწონა (ვაღიარებ, თავიდან არც მე მომხიბლა მაინც და მაინც), მაგრამ დროთა განმავლობაში ყველაფერი თავის ადგილზე დადგა. ეს სწორედ ისაა, რაც უნდა ყოფილიყო! ისინი არც არასდროს წასულან სადმე და ახლაც ჩვენს გვერდზე არიან, შეგვახსენეს თავი, კიდევ ერთხელ გვითხრეს, რომ მუდამ ჩვენს გვერდზე არიან და ნებისმიერ მომენტში, როდესაც თავს მარტოსულად ვიგრძნობთ, უხასიათოდ ვიქნებით ან რაიმე მოულოდნელი ამბავი გაგვახარებს, მზად იქნებიან, თავიანთი ულამაზესი მუსიკითა და ხმებით დახმარების "ხელი" (ან რაიმე სხვა) გამოგვიწოდონ. ერთხელ ბადი გაიმ თქვა: "Блюз – это то, что делает тебя счастливым, когда ты хочешь смеяться, и заставляет плакать, если ты печален, потому что мы говорим о жизни..." მართალია, ეს სიტყვები ბლუზზეა ნათქვამი, მაგრამ ზუსტად იმავეს განმეორება ანათემასთან მიმართებაშიც შემიძლია და დარწმუნებული ვარ, შეცდომად არავინ ჩამითვლის.
რა თქმა უნდა, აღსანიშნავია, ალბომის ყდაც: ესეც სწორედ ისაა, რაც უნდა იყოს! საერთოდ, ამ ჯგუფის ერთ-ერთი გენიალური თვისება არის ის, რომ ყოველი ალბომის გარეკანი ზუსტად ასახავს იმ განწყობასა და შინაარსს, აზრსა და განწყობას, რაც მასში შესულ სიმღერებში დევს.


ასე იყო აქამდე და ალბათ, ასე იქნება მომავალშიც. ამაში დასარწმუნებლად საკმარისია ემოციური Judgement-ის, მელანქოლიური A Fine Day To Exit-ის ან თუნდაც დეპრესიული A Natural Disaster-ის გახსენებაც. თუმცა, წინა ალბომებისგან განსხვავებით, ამჯერად ნაკლებია შავ-ბნელი ფერები, ნაკლებია ცრემლი. სამაგიეროდ, იგრძნობა სიყვარული და იმედი, სიმღერებში ბევრი ცვლილებაა შესული. როდესაც ვინსენტს ერთ-ერთი ჰოლანდირუი მუსიკალური არხისთვის მიცემულ ინტერვიუში წამყვანმა ჯგუფის მუსიკის დახასიათება სთხოვა, ანათემას ვოკალისტი ჩაფიქრდა, ჯერ მარცხნივ გაიხედა, შემდეგ მარჯვნივ, ბოლოს თავს ზემოთ მფრინავ რამდენიმე ბუზს მოჰკრა თვალი და საბოლოოდ ასეთი პასუხი გასცა: "Multi-dimensional". მართლაც, ამ ალბომში საკმარისადაა გიტარის მძიმე რიფები, ისევე, როგორც ელექტრონიკა, დრამის ლამაზი გადასვლები, რასაკვირველია, პიანოც, რომელიც არაჩვეულებრივ, არაამქვეყნიურ განწყობას ქმნის. რაც ყველაზე მთავარია, უფრო მეტ სიმღერაში ჩნდება ლი და თავისი ულამაზესი ხმით ტკბობის საშუალებას გვაძლევს. მართალია, ჩვენი ქერა ქალბატონი წინა პლანზე იშვიათად ჩნდება და ძირითადად, ბექ-ვოკალით უწევს დაკმაყოფილება, მაგრამ ჩემნაირი "კერპთაყვანისმცემლისთვის" ესეც სავსებით საკმარისია.
ყველაზე მნიშვნელოვანი კი, რაღა თქმა უნდა, სიმღერებია:

1. "Thin Air" – 5:59
2. "Summernight Horizon" – 4:12
3. "Dreaming Light" – 5:47
4. "Everything" – 5:05
5. "Angels Walk Among Us" – 5:17
6. "Presence" – 2:58
7. "A Simple Mistake" – 8:14
8. "Get Off, Get Out" – 5:01
9. "Universal" – 7:19
10. "Hindsight" – 8:10

ამ სიიდან ერთი სიმღერის გამორჩევა ძალიან რთულია, ყველა თავისებურად საოცარია და შეუძლებელია რომელიმეზე თქვა, დანარჩენებს ჩამოუვარდებაო... Angels Walk Among Us ანათემამ საკუთარ საიტზე დაახლოებით ორი წლის წინ დადო, მაგრამ, როგორც ვიცი, ალბომში ცოტა სახეშეცვლილი ვერსია შევიდა: კერძოდ, ძველი სიმღერა ორ ნაწილად გაიყო და მეორე ნაწილს Presence დაერქვა. უფრო ადრე გახდა ცნობილი Everything და A Simple Mistake. თუმცა, ერთ-ერთი მთავარი ჰიტი, ალბათ, მაინც Thin Air არის, რომლითაც ჯგუფის მიერ ბოლოს დროს ჩატარებული კონცერტების 90% იხსნება. ისევე, როგორც Everything-ში, აქაც გამოკვეთილია სიყვარულის თემატიკა და ჩემ მიერ ამ პოსტის სათაურში მოყვანილი ფრაზაც ამის ნათელი დასტურია. თუმცა, ანათემა რის ანათემა იქნებოდა, შიგადაშიგ, სტრიქონებს შორის, მცირე დოზით, მაგრამ მაინც მელანქოლია რომ არ ჩაექსოვა.

You know how it feels but... is it all in your mind?
When you know how it feels to be pushed and pulled through your life
And sometimes it seems like there is life in your eyes
And all that i know is I Love You

Yes I Love You

And it feels like we're already flying
But the air is too thin and we're dying
The clouds all around take us higher
The world far below is on fire
I hold out my hand just to touch you
And all that i know is i love you
A vision a promise of heaven
A reason for being forever

ამ მუსიკის ერთხელ მოსმენით აღქმნა და ამით დაკმაყოფილება შეუძლებელია. მას შემდეგ, რაც დაახლოებით ერთსაათიანი პლეილისტი ისე ჩაივლის, თითქოს სულ რაღაც ორი წამი გავიდა, სხეულს, გულსა და გონებას სიმღერების ცალცალკე მოსმენის აუცილებლობა გაუჩნდება და უცებ, სამი კვირის შემდეგ შეიძლება აღმოაჩინოთ, რომ ბოლო 21 დღის განმავლობაში ვინამპში მხოლოდ ერთი სიმღერა გაქვთ ჩაგდებული, რომელსაც დღე და ღამ ატრიალებთ და ეს დისკომფორტს სულაც არ გიქმნით. პირიქით, როგორც შესავალში აღვნიშნე, ნარკოტიკული დამოკიდებულებაც კი გაგიჩნდათ და უკვე ქუჩაში, სამსახურისკენ, სასწავლებლისა ანდა სახლისკენ გამგზავრებისასაც გინდათ მისი მოსმენა. გარდა ამისა, გრძნობთ, რომ განწყობაც გიუმჯობესდებათ, გარშემო ყველას უღიმით და სიყვარულის ხასიათზე დგებით. ისეთი შეგრძნება გეუფლებათ, თითქოს საყვარელი გვერდზე, ძალიან ახლოს გიზით, მის სუნს გრძნობთ, რომელიც გვიანი გაზაფხულის მზის სხივებისა და ყვავილების სუნის ნაზავს წააგავს რაღაცით, ასევე დაჰყურებთ მის ულამაზეს კისერს და სათუთად, ნელი მოძრაობით ეფერებით და ხვდებით, რომ ეს არა მხოლოდ მას, არამედ თქვენც უდიდეს სიამოვნებას განიჭებთ, იმუხტებით იმ ენერგიით, რომელზეც ვინსენტი და ლი Everything-ში მღერიან...

I...

chose...

love...

cos everything is energy and energy is you...

მოკლედ, კიდევ ბევრი რომ აღარ ვწერო, მოუთმენლად ველი ახალ ალბომს (და, რასაკვირველია, ანათემას თურქეთში დაბრუნებას უახლოეს მომავალში)...

Breathed in truth, love, serene, sailed on OCEANS OF BELIEF
Searched and found life inside, we're not just a moment in time...