ეკუნას ძებნაში გაილია წუთები

გამარჯობა

ქვევით კომენტარში მისაყვედურესსავით დიდი პოსტის გამო, მაგრამ ვაი, სხვანაირად რომ არ შემიძლია. რაც გონებაში, გულში, ღვიძლსა და კუჭში მიტრიალებს ყველაფერი უნდა ვწერო ხოლმე
როგორც უკვე არაერთხელ აღვნიშნე, მუზას ვეძებ, რომელსაც პირობითად ”ეკუნა” დავარქვი. ვინაიდან და რადგანაც თავისუფალი დრო, ფაქტიურად, არ მაქვს, რაც იმას ნიშნავს, რომ ჩემს ძებნას აქტიური ხასიათი არ მიუღია, ხოლო კვირის განმავლობაში ყველაზე დიდხანს მაღლივში, სამსახურსა და სახლში ვრჩერდები, გადავწყვიტე, ძიება ამ ადგილებიდან დამეწყო. ნუ, სახლი პირველ რიგში გამოირიცხა. სამწუხაროდ, ჩემს კორპუსში და საერთოდ უბანში ლამაზი გოგოების დეფიციტია. შემდეგ მოდის სამსახური, მაგრამ ეს სახლზე უფრო სწრაფად გამოირიცხა, რადგან რედაქციაში (რომელიც მძლეოსნობის დარბაზში მდებარეობს ) ათი განრისხებული მამაკაცის გარდა, მხოლოდ ორი ქალია. აქედან ერთი თანამშრომლის მეუღლეა, ხოლო მეორეს ქალს მარტო პირობითად და ისიც შეცდომით თუ უწოდებ. დარჩა მაღლივი. აი, აქ კი სიტუაცია გაცილებით ჩახლართულია. მიუხედავად იმისა, რომ შენობის ბნელ კორიდორებში საკმაოდ ბევრი მდედრობითი სქესის არსება დაძრწის, რომელიმეზე არჩევანის გაჩერება ურთულეს ამოცანას წარმოადგენს. თუმცა, რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, ერთი ვიღაც მანდ მაინც შევნიშნე: მაღალი, გამხდარი, ოდნავ ხვეული თმით, ნაზი ხმითა და რა ვიცი კიდე რით... ორი დღე ”ვაკვირდებოდი” და მესამეზემ ე.წ. ”სიყვარულის დღეზე” კიბეებზე ყვავილებით შემხვდა. ეჰ, არაა ეს საქმე საჩემო-მეთქი,- გავიფიქრე უცებ და იმის კეთება დავიწყე, რაც უკეთესად გამომდის.
გუშინ დათოსთან ვიყავი მთაწმინდაზე. რამდენიმე მონახაზი მქონდა გაკეთებული სიმღერის და ეგენი ვაჩვენე. აზრები გავცვალეთ (ამ ფრაზაზე ჩემი უფროსი ჭედავს, ასეთი რაღაცების თქმა მარტო ქუჩური ლაპარაკის დროს შეიძლებაო ), რაღაცები შევასწორე, რაღაცები შემისწორა და საბოლოოდ ისე გამოვიდა, რომ ახალი ”ვეშჩის” წერა დავიწყეთ. ნუ, დასაწყისისთვის არაუშავდა. თან 4 საათი ვჩალიჩობდით და ბოლოს მცირე მონაკვეთი დავსვით. თანაც, ორ გიტარაში ლამაზი გამოვიდა უფრო.
წინა პოსტში ვინატრე, პიანინოზე დაკვრა მინდა ვიცოდე-მეთქი და ასე აგიხდეთ ყველაფერი კარგი! სწავლა დავიწყე და თანაც ძალიან მომწონს! მართალია, სიმფონიებს ჯერ ვერ ვუკრავ, მაგრამ არც მაქვს მაგაზე პრეტენზია სამაგიეროდ, უკვე რამდენიმე სიმღერას ვარჩევ, პირველ რიგში კი Aqualung - Strange And Beautiful-ს ჩავუჯექი და მაგარი ადვილი ყოფილა. პროსტა, ერთი მომენტია ბოლოში, ცოტა ჩქარა უკრავს და მანდ ვიჭედები ოდნავ. სახლში რომ მივუჯექი პიანინოს და დაკვრა დავიწყე, დედაჩემი კინაღამ ცუდად გახდა, ესღა გვაკლდაო... თუმცა, მალევე შეეგუა ბედს რაც ყველაზე საინტერესოა, ამასაც ჩემი გიტარის მასწავლებელი მასწავლის. მაგარი კაცია რა თამაზა! ადამიანი ორკესტრია! როგორც თვითონ ამბობს, ”გლეხურად” მიხსნის ყველაფერს, მაგრამ ამ ეტაპზე მეტისთვის, უბრალოდ, დრო არ მაქვს. ზაფხულში სოლფეჯიოს სწავლის დაწყებასა და ვოკალის მასწავლებელთან მისვლას ვგეგმავ. ვნახოთ, რა გამოვა მანამდე კი ელექტრო-გიტარის ყიდვას ვაპირებ. მუსიკის სახლში ვნახე გიბსონის სტილში, 667 ლარი ღირს და განვადებით ვაპირებ გამოტანას. პროცენტებში დამატებით 100 ლარი კი დამეხარჯება, მაგრამ ნაღდად არ მენანება. ამაზე კარგში მაინც ვერაფერში დავხარჯავ ფულს. თან ცოტათი საკუთარ თავს გავანებივრებ რა
აი, ასეთი იქნება ჩემი სიხარული:
დღეს (ანუ უკვე გუშინ) ბიძაშვილის დაბადების დღეზე წავედი. მაგრად კი მეზარებოდა თავიდან, მაგრამ პირობა მივეცი ბავშვს და ვერ დავარღვევდი. ნათესაობას ჩემი დანახვა ფრიად გაუკვირდა, არ ელოდნენ, რომ ბოლო-ბოლო გამოვჩნდებოდი სადმე. მიუხედავად იმისა, რომ ნათესავების უმეტესობა, რბილად რომ ვთქვათ, არ მევასება, საკმაოდ კარგი დრო ვატარე, ბიძაშვილებს ბევრი ვეფერე, ვესიყვარულე, ვეთამაშე, უგემრიელესი ტორტის სამი ნაჭერი მივირთვი (არადა არ მიყვარს ტორტები) და ღამე მოვაღწიე სახლში.

დაბოლოს, ერთი მეტად საინტერესო ფაქტი: Starsailor-მა სამიოდე კვირის წინ ახალი ალბომი გამოუშვა. მართალია, თავიდან ვერ დავამუღამე, მაგრამ ახლა ვუსმენ და მიდის ზიპინ-ზიპინით განსაკუთრებით ერთი სიმღერა მომწონს, Tell Me It's Not Over, რაღაც ძალიან ”რაღაჩნაირია ლააა” ვისაც ალბომის მოსმენა დააინტერესებს, შეუძლია ამ ლინკზე გადავიდეს. აქ კი მხოლოდ და მხოლოდ ზემოთ ხსენებული სიმღერის ვიდეოს დავდებ. აბა, უყურეთ და ისიამოვნეთ