მარტოობა ინტერნეტში

წესით და რიგით, ახლა რამე დეპრესიული უნდა ეწეროს აქ, მაგრამ თავიდანვე გაგიცრუებთ იმედებს რაშია საქმე?! ახლავე მოგახსენებთ... დღეს პირველი გამოცდა მქონდა მაღლივში, 709-ე აუდიტორიაში მარკეტინგი უნდა გადამეწერა. სამი ჯგუფელი შევთანხმდით, რომ 40 საკითხს გავინაწილებდით. ნუ, ერთი, როგორც მიხვდით, მე ვიყავი და დანარჩენი ორი გოგოები. ვინაიდან და რადგანაც, ჩემთან გოგოები უფრო ზარმაცები არიან, 20 საკითხის დაწერა საკუთარ თავზე ავიღე და დარჩენილი 20 იმათ უნდა გაენაწილებინათ. მოვლენებს წინ გავუსწრებ და ვიტყვი, რომ ნახევარიც არ ჰქონდათ მომზადებული

ყოველ შემთხვევაში, მე მიცემული პირობის დარღვევა არ მინდოდა, საქმის დასამთავრებლად დღეს დილის 5 საათზე ავდექი და პატიოსნად შევუდექი შპარგალკების წერას. ჩემი გამოთვლებით, სადღაც 8 საათისთვის უნდა დამესრულებინა და გამოცდამდე ერთი საათით ადრე, 9-ზე უკვე მაღლივში ვიქნებოდი და სტრატეგიულად ხელსაყრელ მერხზე მოვკალათდებოდი მაგრამ სადა ბანაობ თურმე... 7-ზე ტელევიზორი ჩავრთე და ნტვ+პრემიერაზე გადავრთე, სადღაც, ჩემი გამოთვლებით, საინტერესო ფილმი უნდა ყოფილიყო. რა თქმა უნდა, გავარტყი თავიდან ჩეხური ფილმი მეგონა, მაგრამ ცოტა დავაკვირდი და პოლონური ყოფილა. თან რა მაგრად ჰგავს თურმე პოლონური ენა რუსულს, უთარგმნელადაც მესმოდა რას ლაპარაკობდნენ მთავარი გმირები.
ახლა სპოილერობას დავიწყებ და თუ არ გინდათ, ნუ წაიკითხავთ : ე.ი. ქალმა (ევამ) და მამაკაცმა (იაკუბმა) ერთმანეთი ინტერნეტის მეშვეობით გაიცნეს. ევა პოლონეთში ცხოვრობს, იაკუბი კი გერმანიაში, სადაც უნივერსიტეტში ლექტორად მუშაობს. გადის დრო და ამ ორი ადამიანის მეგობრობა სულ სხვა გრძნობაში გადაიზარდა. ისინი სულ უფრო მოუთმენლად ელოდებიან მომენტს, როდესაც კომპიუტერს მიუჯდებიან და მეორის მოწერილ წერილს წაიკითხავენ. მერე ბლა-ბლა-ბლა... გავიდა დრო და ისინი პარიზში შეხვედრაზე შეთანხმდებიან. საბოლოოდ, ერთმანეთს ნახავენ კიდევაც, მაგარ დროსაც გაატარებენ და ასე დაშორდებიან მართალია, კიდე მოხდება რაღაც-რაღაცები, მაგრამ ყველაფრის დაწერისგან თავს შევიკავებ და ვისაც თავად სურს ყველაფრის ნახვა, შეუძლია აქ შევიდეს...
აი, სურათებიც...



















































ნუ, ფილმი დაგეგმილზე დიდხანს გაგრძელდა და ამის გამო კინაღამ გამოცდაზე დავაგვიანე. საბოლოოდ, გადაჯდომ-გადმოჯდომ-ტაქსებით ათი წუთით ადრე ძლივს ავაღწიე, მაგრამ მარტო მომიხდა ჯგომა და კინაღამ რამდენჯერმე შემამჩნიეს გადაწერის დროს, მაგრამ ყველაფერმა კარგად ჩაიარა.
ისე, ეს ყველაზე ადვილი გამოცდა იყო და ნამდვილი ტანჯვა-წამება წინ მელის, თან ხუთი


P.S. მართლა ჩითავენ ასეთი გოგოები ჩატებში? ჰა, ხომ არ დამეწყო მეც ძრომიალი აქეთ-იქით?