ბოლო გამოცდა, თუ სწორად მახსოვს 8 ივლისს ჩავაბარე. წესით და რიგით, 2-ში უნდა მოვრჩენილიყავი, მაგრამ "მომხმარებელთა ქცევიდან" გამოვედი და გადაბარებაზე მივედი. როგორც შემდგომ გაირკვა, სწორი ნაბიჯი გადამიდგამს (100 ქულა ავიღე 
). ამის შემდეგ ტრეინინგები და გასაუბრებები დაიწყო: ჯერ ერთი კვირა სახალხოში, მერე ელიტ-ელექტრონიქსის მარკეტინგის განყოფილება და ბოლოს ბანკ რესპუბლიკაში. სახალხოში მერე ტესტირება გავიარე და ჩავაბარე, როცა დამირეკეს ტელეფონი გავთიშე. ელიტაში გასაუბრების მერე მირეკავდნენ, მაგრამ ტელეფონი გავთიშე. რატომ? იმიტომ, რომ რესპუბლიკის (ჯგუფი სოსიეტე ჟენერალი 
) დელისის ფილიალში ვიჯექი. ჰომდა, აგერ უკვე 2 თვეზე მეტია, რაც ბანკში სტაჟიორი ვარ. რა თქმა უნდა, ხელფასი არ მაქვს და არც იმის შანსია, რომ დამტოვონ, მაგრამ სამაგიეროდ შემპირდნენ სერტიფიკატს მოგცემთო. თავიდან ცოტა უჩვეულო იყო, მაქსიმუმ სამ დღეში ერთხელ წვერის გაპარსვა და ჰალსტუხით (ე.წ. ყლინჯით) სიარული, მაგრამ სხვა რა გზა მქონდა?! შევეჩვიე! თქვენ ჩემი მეზობლების რეაქცია უნდა ნახოთ, ამ ბიჭს რა დაემართა, ცოლი ხომ არ მოჰყავსო 
17 აგვისტოს კი მოხდა ის, რასაც უკვე ერთი კვირა ელოდნენ - დაიხურა ელიტ-ელექტრონიქსი. მართალია, მაგ მაღაზიასთან შეხება აღარ მქონდა, მაგრამ ეს ფაქტი მეც შემეხო და თითქმის ორი კვირით იძულებით "შვებულებაში" გამიშვეს. რა უნდა მეკეთებინა ამ დროის განმავლობა? დავდიოდი ძველ სამსახურში (რასაც მანამდე ვერ ვახერხებდი და დაუსწრებლად ვწერდი მასალებს), მაგრამ ჰოი საოცრებავ?! ხუთშაბათს ზღვაზე წასვლა გადავწყვიტე, ლევანი და ბესოც ავიყოლიე და პარასკევს საღამოს 6 საათზე ბათუმისკენ მიმავალ სამარშრუტო ტაქსში მოვკალათდით. ვინაიდან და რადგანაც, აქამდე ზღვაზე არ ვყოფილვარ, ეს ჩემთვის მეტად ამაღელვებელი მომენტი იყო. თავიდან ქობულეთში გაჩერებას ვფიქრობდით, მაგრამ რიკოთზე შესვენების დროს ლევანმა ნინოს დაუმესიჯა და მეტად სასიხარულო ცნობა მივიღეთ: ბათუმში მეტად ხელსაყრელ ფასში ოთახი ქირავდებოდა და ჩვენც ისღა დაგვრჩენოდა, რომ გზა ცოტათი გაგვეგრძელებინა. მინდა გითხრათ, რომ აჭარაში ცხოვრების ერთ-ერთი ყველაზე სასიამოვნო 41 საათი გავატარე. მიუხედავად იმისა, რომ ბიჭები შორტების გამო დასცინოდნენ (რომელიც ჩემს სექსუალურ ფიგურას ხაზს უსვამდა
), მთვრალი ბესო ღამე არ გვაძინებდა და სანაპიროზე ბიჭები ჩვენს გვერდზე შარდავდნენ, მაინც ყველაფერი ძალიან კარგი იყო, უბრალოდ, ცოტა... გვერდზე ოთახში ნანა, ნინო და მათი დაქალი შორენა იყვნენ, რომლებიც, ბოლოს როდესაც ვნახე, გოჭებივით შებრაწულები იყვნენ 
თავიდან ყველაფრის დათვალიერებას ვგეგმავდი, თუმცა კვირას 5 საათზე უკან წამოსვლა მომიხდა და 12-ზე უკვე სახლში ვიყავი.
ჩამოვედი და ხუთშაბათს ისევ გამომიძახეს რესპუბლიკაში, გავაგრძელე საქმიანობა. ასევე გავიგე, რომ მაღლივში რეგისტრაციაა დაწყებული და ერთ დღეს ავისეირნე. პირველი, რაც თვალში მეცა, პირველკურსელები იყვნენ: უკომპასო გემებივით პირდაღებულები დადიოდნენ აქეთ-იქით. ჰომდა, მივედი საგნების გასარკვევად და გავიგე, რომ ამ სემესტრში უნდა გამეარა მმართველობითი აღრიცხვა, რომელსაც ვერ გავივლი, რადგან ფინანსური აღრიცხვა არ მაქვს ჩაბარებული. მოკლედ, გრძელი ამბავია
ასე რომ, მომიწევს კიდევ ერთი სემესტრის დამატება და ნახვამდის ჩემო მაგისტრატურავ 
.jpg)
(მე და ლევანჩო...)
დაბოლოს, რაღა თქმა უნდა, მუსიკალური გაფორმება. ბევრი ვიფიქრე თუ ცოტა, გადავწყვიტე აქ ერთი, თქვენთვის უცნობი ჯგუფის სიმღერა დამედო. Pidżama არის პოლონური პანკ-როკ ჯგუფი, რომელიც ორჯერ შეიკრიბა და დაიშალა (1987–1990, 1995–2007). ჯგუფის ვოკალისტი და ლიდერი კრჟიშტოფ გრაბოვსკის, მეტსახელად გრაბაზი (Krzysztof "Grabaż" Grabowski). როგორც ნამდვილ პანკებს შეეფერებათ, მათი მუსიკაც მეტად დატვირთულია სხვადასხვა თემატიკით, მაგრამ ამაზე ტვინის ბურღვას ნაღდად არ დავიწყებ ახლა. უბრალოდ, ერთ სიმღერას გაჩვენებთ: Nikt Tak pięknie nie mówił,że się boi miłości (ჯერ არავის უთქვამს ასე ლამაზად, რომ სიყვარულის ეშინია). ძალიან ლამაზი სიმღერაა, პიდჟამას ერთ-ერთი გამორჩეული ბალადა და თუ არ მოგეწონათ, შეგიძლიათ თამამად დამტყიპოთ, იმიტომ, რომ მე ძალიან მომწონს
ეს კლიპი (ძალიან, ძალიან ლამაზია):
ესეც ლაივი, რომელზეც ვინმე გუტეკი მღერის. სამწუხაროდ, მასზე ვერანაირი ინფორმაცია ვერ ვიპოვე (გრაბაზი მარტო დასაწყისშია, მერე გადის სცენიდან). თუმცა, ორიგინალს არ ჩამორჩება არანაირად:
). ამის შემდეგ ტრეინინგები და გასაუბრებები დაიწყო: ჯერ ერთი კვირა სახალხოში, მერე ელიტ-ელექტრონიქსის მარკეტინგის განყოფილება და ბოლოს ბანკ რესპუბლიკაში. სახალხოში მერე ტესტირება გავიარე და ჩავაბარე, როცა დამირეკეს ტელეფონი გავთიშე. ელიტაში გასაუბრების მერე მირეკავდნენ, მაგრამ ტელეფონი გავთიშე. რატომ? იმიტომ, რომ რესპუბლიკის (ჯგუფი სოსიეტე ჟენერალი ) დელისის ფილიალში ვიჯექი. ჰომდა, აგერ უკვე 2 თვეზე მეტია, რაც ბანკში სტაჟიორი ვარ. რა თქმა უნდა, ხელფასი არ მაქვს და არც იმის შანსია, რომ დამტოვონ, მაგრამ სამაგიეროდ შემპირდნენ სერტიფიკატს მოგცემთო. თავიდან ცოტა უჩვეულო იყო, მაქსიმუმ სამ დღეში ერთხელ წვერის გაპარსვა და ჰალსტუხით (ე.წ. ყლინჯით) სიარული, მაგრამ სხვა რა გზა მქონდა?! შევეჩვიე! თქვენ ჩემი მეზობლების რეაქცია უნდა ნახოთ, ამ ბიჭს რა დაემართა, ცოლი ხომ არ მოჰყავსო 17 აგვისტოს კი მოხდა ის, რასაც უკვე ერთი კვირა ელოდნენ - დაიხურა ელიტ-ელექტრონიქსი. მართალია, მაგ მაღაზიასთან შეხება აღარ მქონდა, მაგრამ ეს ფაქტი მეც შემეხო და თითქმის ორი კვირით იძულებით "შვებულებაში" გამიშვეს. რა უნდა მეკეთებინა ამ დროის განმავლობა? დავდიოდი ძველ სამსახურში (რასაც მანამდე ვერ ვახერხებდი და დაუსწრებლად ვწერდი მასალებს), მაგრამ ჰოი საოცრებავ?! ხუთშაბათს ზღვაზე წასვლა გადავწყვიტე, ლევანი და ბესოც ავიყოლიე და პარასკევს საღამოს 6 საათზე ბათუმისკენ მიმავალ სამარშრუტო ტაქსში მოვკალათდით. ვინაიდან და რადგანაც, აქამდე ზღვაზე არ ვყოფილვარ, ეს ჩემთვის მეტად ამაღელვებელი მომენტი იყო. თავიდან ქობულეთში გაჩერებას ვფიქრობდით, მაგრამ რიკოთზე შესვენების დროს ლევანმა ნინოს დაუმესიჯა და მეტად სასიხარულო ცნობა მივიღეთ: ბათუმში მეტად ხელსაყრელ ფასში ოთახი ქირავდებოდა და ჩვენც ისღა დაგვრჩენოდა, რომ გზა ცოტათი გაგვეგრძელებინა. მინდა გითხრათ, რომ აჭარაში ცხოვრების ერთ-ერთი ყველაზე სასიამოვნო 41 საათი გავატარე. მიუხედავად იმისა, რომ ბიჭები შორტების გამო დასცინოდნენ (რომელიც ჩემს სექსუალურ ფიგურას ხაზს უსვამდა
), მთვრალი ბესო ღამე არ გვაძინებდა და სანაპიროზე ბიჭები ჩვენს გვერდზე შარდავდნენ, მაინც ყველაფერი ძალიან კარგი იყო, უბრალოდ, ცოტა... გვერდზე ოთახში ნანა, ნინო და მათი დაქალი შორენა იყვნენ, რომლებიც, ბოლოს როდესაც ვნახე, გოჭებივით შებრაწულები იყვნენ თავიდან ყველაფრის დათვალიერებას ვგეგმავდი, თუმცა კვირას 5 საათზე უკან წამოსვლა მომიხდა და 12-ზე უკვე სახლში ვიყავი.ჩამოვედი და ხუთშაბათს ისევ გამომიძახეს რესპუბლიკაში, გავაგრძელე საქმიანობა. ასევე გავიგე, რომ მაღლივში რეგისტრაციაა დაწყებული და ერთ დღეს ავისეირნე. პირველი, რაც თვალში მეცა, პირველკურსელები იყვნენ: უკომპასო გემებივით პირდაღებულები დადიოდნენ აქეთ-იქით. ჰომდა, მივედი საგნების გასარკვევად და გავიგე, რომ ამ სემესტრში უნდა გამეარა მმართველობითი აღრიცხვა, რომელსაც ვერ გავივლი, რადგან ფინანსური აღრიცხვა არ მაქვს ჩაბარებული. მოკლედ, გრძელი ამბავია
ასე რომ, მომიწევს კიდევ ერთი სემესტრის დამატება და ნახვამდის ჩემო მაგისტრატურავ .jpg)
(მე და ლევანჩო...)დაბოლოს, რაღა თქმა უნდა, მუსიკალური გაფორმება. ბევრი ვიფიქრე თუ ცოტა, გადავწყვიტე აქ ერთი, თქვენთვის უცნობი ჯგუფის სიმღერა დამედო. Pidżama არის პოლონური პანკ-როკ ჯგუფი, რომელიც ორჯერ შეიკრიბა და დაიშალა (1987–1990, 1995–2007). ჯგუფის ვოკალისტი და ლიდერი კრჟიშტოფ გრაბოვსკის, მეტსახელად გრაბაზი (Krzysztof "Grabaż" Grabowski). როგორც ნამდვილ პანკებს შეეფერებათ, მათი მუსიკაც მეტად დატვირთულია სხვადასხვა თემატიკით, მაგრამ ამაზე ტვინის ბურღვას ნაღდად არ დავიწყებ ახლა. უბრალოდ, ერთ სიმღერას გაჩვენებთ: Nikt Tak pięknie nie mówił,że się boi miłości (ჯერ არავის უთქვამს ასე ლამაზად, რომ სიყვარულის ეშინია). ძალიან ლამაზი სიმღერაა, პიდჟამას ერთ-ერთი გამორჩეული ბალადა და თუ არ მოგეწონათ, შეგიძლიათ თამამად დამტყიპოთ, იმიტომ, რომ მე ძალიან მომწონს
ეს კლიპი (ძალიან, ძალიან ლამაზია):
ესეც ლაივი, რომელზეც ვინმე გუტეკი მღერის. სამწუხაროდ, მასზე ვერანაირი ინფორმაცია ვერ ვიპოვე (გრაბაზი მარტო დასაწყისშია, მერე გადის სცენიდან). თუმცა, ორიგინალს არ ჩამორჩება არანაირად:
) პოპულარიზაციაში საკუთარი არამოკრძალებული წვლილი მეც შევიტანე და შედეგმაც ყოველგვარ მოლოდინს გადააჭარბა. ერთი სამოყვარულო კამერით გადაღებულმა ფილმმა აბსოლუტური უმრავლესობის მოწონება დაიმსახურა. ნუ, ეს ფილმი სრული არარაობა იქნებოდა, რომ არა ირლანდიელი მუსიკოსი გლენ ჰენსარდი და მისი მშვენიერი ჩეხი "პარტნიორშა" მარკეტა ირგლოვა (მარკეთა თურმე მარგარიტას ჩეხური ვარიანტი ყოფილა, მააშ 
). არც კი ვიცი ამ ფილმიდან რომელი სიმღერის გამორჩევა შეიძლება, ყველა ძალიან მაგარია და ყველა საოცრად მომწონს. თუმცა, ამჯერად ოსკარის ჟიურის არჩევანზე გავამახვილებ ყურადღებას: Falling Slowly - სიმღერა, რომელმაც 2007 წელს ოსკარი მიიღო საუკეთესო საუნდტრეკისთვის.
"თინეიშეს დი"-ს ვოკალისტს კიდევ რამდენიმე ფილმში აქვს გამოვლენილი თავისი ვოკალურ-ინსტრუმენტალური მონაცემები, მაგრამ ეს მაინც განსაკუთრებულია. ახლა კი ერთ-ერთი საუნდტრეკი, AC/DC-ის ქავერი სიმღერაზე It's A Long Way To The Top.
ამის მოსმენის შემდეგ ვთქვი: "გავარტყი ჯეფერსონ ეირფლეინს".
). სწორედ ამ ფილმისთვის საუნდტრეკის წერისას 
როგორ ხართ, ხომ არ მოიწყინეთ? ბლოგზე ბოლო პოსტის კომენტში ბუდამ ისე დაჟინებით მოითხოვა კიდევ ერთი, ცინცხალი პოსტი, რომ უბრალოდ უსინდისო ვიქნებოდი (მამენტ, ვარ კიდევაც 
), მისი თხოვნა ცალ ყურში რომ შემეშვა და მეორედან გამომეშვა. ჰოომდა, რა ხდება ახლა აქ? როგორც ვხედავ, არც არაფერი შეცვლიდა. თუმცა, მე ხელი არ მიხლია და ვინ შეცვლიდა? 
ახლა პატარა თავის მართლებასავით გამომივა, მაგრამ ვიტყვი, რომ სადღაც ორი თვის წინ ე.წ. ვინდოუსი გადამიყენეს და მერე ერთი თვე ვიხვეწებოდი, ქართული უნიკოდი დამაყენებინეთ მეთქი... ბოლო-ბოლო ამასაც ეშველა, თუმცა, ვინაიდან და რადგანაც, წერის ხასიათზე დიდად არ ვარ ხოლმე, ვერაფრით მოვაბი, ხანგრძლივი პაუზის შემდეგ, ბლოგზე მორიგი პოსტის გამოცხობას.
რა ხდება და როგორ უკვე ვწერდი, ამ სემესტრში სწავლა დავიწყე, სემინარებსაც ვაბარებდი და კოლოკვიუმებს არ ვიწერდი. შედეგად, 7-დან 4 საგანში 51 ქულას გადავცდი (მაქსიმუმი 60 იყო). უფრო მეტიც, სპეციალობის საგანში, მომხმარებელთა ქცევაში მაქსიმალური, 60 ავიღე, რაც ჩემს მაღლივურ კარიერაში უპრეცედენტო შემთხვევა იყო. სხვა 2 საგანში უსამართლოდ და უსინდისოდ დამაკლეს ლექტორებმა ქულები და მხოლოდ 45 დამიწერეს, მაგრამ ამაზე ბევრი არ გამიტრაკებია. არ მჩვევია, ქულების გამო გატრაკება. დაბოლოს, "საჯარო ფინანსების" ლექტორმა საერთოდ საჭიროდ არ ჩათვალა ჩემთვის ეთქვა, რამდენი მივიღე და მხოლოდ იმით შემოიფარგლა, რომ გამოცდაზე შემიძლია გავიდე 
ვერაფერს იტყვი, ამომწურავი პასუხია ლექტორისგან...
ღამღამობით ფანჯრიდან რომ ვიხედები, ისეთი შეგრძნება მაქვს, თითქოს მტკვრის პირას ვცხოვრობდე. ამ დღეებში ერთი გასაბერი ქალ... ტფუ, ნავი უნდა ვიყიდო, რა იცი რაში გამომადგეს?! მაგარი ღადაობა იქნება, გზის მეორე მხარეს მაღაზიაში ნავით რომ გადავცურავ, კარებთან მივაყენებ და მერე შევალ შიგნით. თუმცა, როგორც რუსები იტყვიან, нет худа без добра-ოო. ღამის ორის მერე ჩემი კორპუსის წინ მთვრალი სირების ჯოგი არ იკრიბება და მანქანებით არ "გონკაობენ". გარდა ამისა, გზის მეორე მხარეს საბანკეტო დარბაზში ქორწილებისა და პანაშვიდების რაოდენობამაც იკლო რატომღაც. კიდე კაი! თორემ ზოგჯერ ისეთი შეგრძნება მქონდა ხოლმე, თითქოს გვერდზე ან მიცვალებული მიწევს და დაგვტირიან, ანაც ნეფე-პატარძალი "ასეთია ქურდი კაცის ბედზე" ცეკვავენ.
მაისში თბილისი ოუფენ ეარზე დავდიოდი, სამივე დღე კარგი იყო. კი ვიღლებოდი უნივერსიტეტისა და სამსახურის მერე, მაგრამ თან მსიამოვნება :მაზოხისტი: სასტავს ვამუღამებდი და მაგარი როჟები იყვნენ: ღამის 12 საათზე შავი სათვალით, შავი წინ ოდნავ შეხსნილი (ისე, რომ მკერდზე ბანჯგვლები გამოჩნდეს) საწო
IIII LLLoooveee MMyyy CCCiityyy 
ნუ, იქ გაჟღერებულ ფრაზებზე აღარაფერს ვამბობ, მაგაზე ცალკე ესეს დაწერა შეიძლება: "მე აქ მუსიკის მოსასმენად არ ვარ მოსული, ბრატ. ბოზებს დედა უნდა მოვუტ*ნა და აქ ბევრ ეგეთს ვამჩნევ", ან კიდევ ერთი ფრაზა, რომელიც "ზე ბლექ ენდ რედსის" დრამერმა დაიმსახურა: "ასეთი *ლე როგორ უნდა დაიბადო ადამიანი" 
მაგრამ ყველაზე, ყველაზე, ყველაზე გენიალური მაინც ის იყო, რაც რუსულ-უკრაინული ჯგუფის, "დაფსტეპლერის" გამოსვლის დროს გავიგონე: "ამათ გორი წაგვართვეს ამათი დედა რო მოვტ*ან" 
სასაცილოა, სატირალი რომ არ იყოს. მიუხედავად ამ ყველაფრისა, მგონია, რომ ორგანიზატორებმა ამოცანას თავი კარგად გაართვეს. უბრალოდ, როგორც გავიგე, ფესტივალის ბიუჯეტი 2 მილიონი დოლარი იყოო და მაგ თანხად ერთ 4-5 ისეთ მაგარ ჯგუფს ჩამოიყვანდა კაცი, რომელზეც მინიმუმ 50 ლარის დახარჯვა არ დაენანებოდა არავის 
) ათი განრისხებული მამაკაცის გარდა, მხოლოდ ორი ქალია. აქედან ერთი თანამშრომლის მეუღლეა, ხოლო მეორეს ქალს მარტო პირობითად და ისიც შეცდომით თუ უწოდებ. დარჩა მაღლივი. აი, აქ კი სიტუაცია გაცილებით ჩახლართულია. მიუხედავად იმისა, რომ შენობის ბნელ კორიდორებში საკმაოდ ბევრი მდედრობითი სქესის არსება დაძრწის, რომელიმეზე არჩევანის გაჩერება ურთულეს ამოცანას წარმოადგენს. თუმცა, რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, ერთი ვიღაც მანდ მაინც შევნიშნე: მაღალი, გამხდარი, ოდნავ ხვეული თმით, ნაზი ხმითა და რა ვიცი კიდე რით... ორი დღე ”ვაკვირდებოდი” და მესამეზემ ე.წ. ”სიყვარულის დღეზე” კიბეებზე ყვავილებით შემხვდა. ეჰ, არაა ეს საქმე საჩემო-მეთქი,- გავიფიქრე უცებ და იმის კეთება დავიწყე, რაც უკეთესად გამომდის.
), რაღაცები შევასწორე, რაღაცები შემისწორა და საბოლოოდ ისე გამოვიდა, რომ ახალი ”ვეშჩის” წერა დავიწყეთ. ნუ, დასაწყისისთვის არაუშავდა. თან 4 საათი ვჩალიჩობდით და ბოლოს მცირე მონაკვეთი დავსვით. თანაც, ორ გიტარაში ლამაზი გამოვიდა უფრო.
სამაგიეროდ, უკვე რამდენიმე სიმღერას ვარჩევ, პირველ რიგში კი 
რაც ყველაზე საინტერესოა, ამასაც ჩემი გიტარის მასწავლებელი მასწავლის. მაგარი კაცია რა თამაზა! ადამიანი ორკესტრია! როგორც თვითონ ამბობს, ”გლეხურად” მიხსნის ყველაფერს, მაგრამ ამ ეტაპზე მეტისთვის, უბრალოდ, დრო არ მაქვს. ზაფხულში სოლფეჯიოს სწავლის დაწყებასა და ვოკალის მასწავლებელთან მისვლას ვგეგმავ. ვნახოთ, რა გამოვა 
მანამდე კი ელექტრო-გიტარის ყიდვას ვაპირებ. მუსიკის სახლში ვნახე გიბსონის სტილში, 667 ლარი ღირს და განვადებით ვაპირებ გამოტანას. პროცენტებში დამატებით 100 ლარი კი დამეხარჯება, მაგრამ ნაღდად არ მენანება. ამაზე კარგში მაინც ვერაფერში დავხარჯავ ფულს. თან ცოტათი საკუთარ თავს გავანებივრებ რა 
განსაკუთრებით ერთი სიმღერა მომწონს, Tell Me It's Not Over, რაღაც ძალიან ”რაღაჩნაირია ლააა” 
ვისაც ალბომის მოსმენა დააინტერესებს, შეუძლია 
მგონი, სწორად დავწერე... რა წერია, მაგას მნიშვნელობა არა აქვს. უბრალოდ, ვცდილობდი, იმის დემონსტრირება მომეხდინა, რომ ჩეხური ენის ლექციებზე დავიწყე სიარული და ამით ფრიად კმაყოფილი ვარ. ლექტორს ვოიტეხი ქვია. ახალგაზრდა ჩეხი მამაკაცია, გარეგნულად ტიპიური სლავი, ”რიჟა” თმებითა და წვერით, ცისფერი თვალებით და მოკლედ, ძალიან მაგარი ვინმეა. მომწონს ყველაფერი. თანაც, ლექციებს მაქსიმუმ 4-5 კაცი თუ ესწრება, რაც, ჩემი აზრით, უკეთესია: меньше народу - больше кислороду! სხვათა შორის, ეს მეექვსე ენაა, რომლის ათვისებასაც ვცდილობ. რატომღაც მომწონს ენების სწავლა და მაინც და მაინც დიდი პრობლემები არ მექმნება მაგაში. მართალია, სხვებთან შედარებით ესპანური ძალიან მივივიწყე, მაგრამ სამსახურში ხშირად მიწევს ხოლმე თარგმნა და ნელ-ნელა ვიხსენებ რაღაც-რაღაცებს. ნუ, რა თქმა უნდა, თავისუფლად ლაპარაკს, ალბათ, ვერ შევძლებ.
ასე რომ, პრაღაში გამგზავრება გაურკვეველი დროით გადავდე მომავლისთვის.
მეტიც, ერთხელ ლექციაზე ისიც კი გვირჩია, ვინც ”ადნაკლასინიკებზე” დარეგისტრირებულები არ ხართ, არ დაინანოთ ფული და დარეგისტრირდითო... მიზეზი? იმიტომ, რომ მაგარია! (მე კიდე ბებოს ვეძახი).
), აქეთ გამოუშვით.
