მოკლედ, რა ხდება... 12-ში საღამოს 8 საათზე მე და კიდევ ოთხი ჩემი თანამოაზრე ვიყავით ჯიმი ჰენდრიქსის კონცერტის სანახავოდ კინოს სახლში... ჰოდა, ვუყურე ვუდსტოკის ფესტივალის 1969 წლის ლაივს. მინდა გაგახაროთ და მასეთი სიამოვნება დიდი ხანია არ მიმიღია! ნამდვილი სულიერი საზრდო იყო ეს კონცერტი ჩემთვის, განსაკუთრებით ასეთ დაძაბულ დღეებში...
P.S. ნეტა, ისე გოგოები დამაჭერონა, ჩემ წინ რომ ისხდნენ და მთელი საათ-ნახევარი პირი რომ არ გაუჩერებიათ, მოვაჭამდი თავს სათითაოდ... შე კაი ადამიანო, ჰენდრიქსი თუ არ გაინტერესებს, ან ბილეთში ფულს რატო იხდი, ან ამდენი ხანი თავს რატო იტანჯავ, ან სხვებს რატო ტანჯავ... საოცრებაა პირდაპირ რა!
No comments:
Post a Comment